Uzależnienie od hazardu niesie ze sobą ogrom zniszczeń, we wszelkich możliwych obszarach funkcjonowania osoby chorej zarówno w jej świecie zewnętrznym jak i wewnętrznym. O tym jaka jest skala tej destrukcji można się zorientować np. na forach hazardzistów. Jedną z mniej oczywistych strat jest zachwianie poczucia wartości pieniądza. Ten skutek grania rozwija się stopniowo, podobnie jak całe uzależnienie i określany jest przez niektórych jako przejaw psychopatologii pieniądza. W tym miejscu chcielibyśmy przyjrzeć się przyczynom tego zjawiska.
Osoby uzależniające się od hazardu wyjściowo prezentują różne postawy wobec pieniędzy – mniej lub bardziej dojrzałe. Czynnikami kształtującymi postawy wobec pieniędzy są: kultura, religia, doświadczenia indywidualne i pokoleniowe, wiek, stan majątkowy, światopogląd etc. Wiadomo na pewno, że na bazie hazardowych doświadczeń dochodzi do regresji albo co najmniej stagnacji w tym obszarze. W miejsce dojrzałych postaw pojawiają się bardziej hedonistyczne (pod warunkiem, że te dojrzałe zdążyły się rozwinąć zanim pojawił się hazard). Wśród doświadczeń hazardowych, które wspólnie, systematycznie niszczą w osobie uzależnionej poczucie wartości pieniądza wydają się być:
Wygrane
Uczą szybkiego „zarobku”, który sugeruje, że wartość pieniądza jest mniejsza niż wartość dotychczasowej pracy potrzebnej do jego zdobycia.
Przegrane oraz ich minimalizowanie
Ponieważ przegrana wywołuje przykry stan, wiele osób odpowiada na to obronnie np. minimalizując. Skutkiem takich powtarzających się minimalizacji jest wiara w to, że wartość pieniędzy jest mniejsza niż się wcześniej wydawało.
Wzrost tolerancji na czynności hazardowe
Wraz z uzależnieniem wzrasta tolerancja na czynności hazardowe, co pociąga za sobą zgodę na coraz to większe kwoty przeznaczane na grę. Podobnie jak przy przegranych oznacza to często obronne tłumaczenie sobie, że tych pieniędzy „nie było aż tak dużo”. To co było przed pięcioma latami gry niebotyczną kwotą może w końcu stać się „nie aż tak dużą sumą”.
Szybkie zdobywanie pieniędzy na grę
Uczenie się szybkiego zdobywania pieniędzy (na początku przez legalne pożyczki w bankach, następnie w parabankach, a często także poprzez kradzieże) może stwarzać poczucie, że „pieniądze leżą na ulicy i wystarczy tylko po nie sięgnąć”.
Te i podobne doświadczenia hazardowe trwające miesiącami a nie rzadko nawet latami utrwalają destrukcyjną postawę wobec pieniędzy. Można z nią sobie poradzić jedynie poprzez terapię – uruchomienie procesu zdrowienia.
